ไปเห็นมา ...

"คุณประสบความสำเร็จในทุก ๆ ด้าน แต่ถ้าไม่ประสบความสำเร็จสาขาการเป็นลูกกตัญญู ก็ยังชื่อว่าเป็นมนุษย์ที่ล้มเหลว ขอฝากคำว่า ร้อยความดี ความกตัญญูมาเป็นที่หนึ่ง และความกตัญญูกตเวทีเป็นเครื่องหมายของคนดี เอาไว้เป็นถ้อยคำศักดิ์สิทธิ์ในชีวิตของเราท่านทุกท่านทุกคนไว้ ในที่นี้ด้วย" - ว.วชิรเมธี (W.Vajiramedhi)

แต่อดสงสัยไม่ได้ ...

คนไทย (คนจีนด้วย) ได้รับการอบรมมาให้มีความกตัญญู และเราคิดว่าเป็นสิ่งที่ดี แต่เราเคยคิดไหมว่ามันมีความหมายจริง ๆ ว่าอย่างไร แล้วมันมีอะไรแฝงอยู่ที่เราไม่ได้คิดถึงกัน

กตัญญูแปลว่าให้ตอบแทนหรือช่วยเหลือบุคคลที่ได้ทำดีต่อเรามาก่อน ได้เคยช่วยเหลือเรามาก่อน

นาย ท เคยช่วยเหลือนาย ข เมื่อเขาเพิ่งเริ่มทำงาน ดูแลพ่อแม่นาย ข เมื่อไม่สบาย ต่อมานาย ข มีตำแหน่งหน้าที่การงานระดับสูง นาย ข มีความกตัญญูต่อนาย ท เกิดความเกรงใจ ช่วยเหลือนาย ท ทางการค้า และกฎหมาย แต่กับคนอื่นนาย ข อาศัยตำแหน่งแสวงหาผลประโยชน์ อย่างนี้เรียกว่านาย ข เป็นคนมีความกตัญญูหรือไม่

แล้วคนที่ไม่ได้เคยทำดีต่อเรา หรือคนที่ไม่เคยได้ช่วยเหลือเรามาก่อน เราควรปฏิบัติต่อเขาอย่างไร

ถ้าเราบอกว่าเราควรช่วยเหลือใครก็ได้ที่ต้องการความช่วยเหลือ ตามความสามารถและตามความเหมาะสมกับสถานการณ์ เราก็ไม่มีความจำเป็นต้องใช้คำว่าความกตัญญู เวลาที่เราใช้คำนั้น มันบอกเป็นนัยว่ามีคนบางคนไม่ให้ความช่วยเหลือหรือดูแลคนบางคน เขาสมควรถูกประณามว่าเป็นคนอกตัญญู เป็นคนเลว แล้วถ้าเขาอยากได้รับการยอมรับจากสังคมหรือศาสนา เขาจะต้องช่วยเหลือแม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำจากหัวใจเขา

เอาความกตัญญูทิ้งไป และช่วยเหลือทุกคน ไม่ว่าเขาเคยช่วยเหลือดูแลเรามาก่อนหรือไม่ @