29 เมษายน
วันนี้เป็นวันที่พวกเราจะเดินทางกลับแล้ว กำหนดการณ์ต่างๆก็ไม่มี บางประเทศก็กลับไปแล้วตั้งแต่เมื่อวาน ส่วนพวกเราจริงๆแล้ว อาจารย์จองตั๋วตอนเย็นๆ เพื่อให้พวกเรามีเวลาไปซื้อของกัน แต่ว่า พวกเรากลับต้องไปเจออาจารย์ตั้งแต่เที่ยง กับตัวแทนประเทศอื่น ที่จะกลับวันนี้เช่นกัน โดยมีเจ้าหน้าที่คนที่ห้ามไม่ให้พวกเราซื้อของระหว่างทางคุมไปด้วย (ถ้าจะพูดให้ชัดจริงๆ คือคนที่ห้ามพี่เอม ไม่ให้ซื้อตุ๊กตา หมีแพนด้าคาบใบไผ่) พอเราไปถึง Crowne Plaza พวกอาจารย์ก็ไม่อยู่ ไม่แน่ใจว่าออกไปกินข้าวหรือไปซื้อของ พวกเราเองก็ลงจากรถ
ไปเข้าห้องน้ำ ไม่ก็เดินไปเดินมารอบๆโรงแรม พี่เอม เดินไปเดินมา ก็เจอกับตุ๊กตาแพนด้าคาบใบไผ่ ในร้านขายของที่ระลึกในโรงแรม ซึ่งก้อแน่นอนว่า ราคาโรงแรม พี่เอมก็เลยตัดสินใจ ไปหวังน้ำบ่อหน้าที่สนามบิน (ถ้าเป็นเราคงจะทำใจไปแล้วแหละ) ซักพักพวกอาจารย์ก็กลับมาถึงโรงแรม หลังจากนั้น ก็ร่ำลาพี่เลี้ยงของอาจารย์ ซึ่งจะหมดหน้าที่หลังจากส่งเราขึ้นรถ แต่ปรากฎว่า เฉินเฉิน กับพี่เลี้ยงอาจารย์คนอื่นขอตามไปส่งที่สนามบินด้วย (คิดว่าน่าจะเพราะโดนเฉินเฉินบังคับ) ระหว่างทางที่นั่งรถไปอาจารย์ก็แจก เกณฑ์การให้คะแนน แล้วก็ข้อสอบคืน
ให้พวกเราได้ชื่นชมเล่น แล้วก็ให้ดูคะแนนของพวกเรา คะแนนแล็บเราได้ 7.7 จาก 20 หลังจากที่ทำในฟิสิกส์แห่งชาติที่เชียงใหม่ได้ 7.5/20 พัฒนาการดีเยี่ยมจริงๆ เราก็นั่งดูคะแนนไป นอนไป จนถึงสนามบิน Pudong พวกเราก็เข้าไปฝากสัมภาระ กันตามขั้นตอนปกติ มีแค่อุปกรณ์แล็บของอาจารย์สุวรรณที่จะขนกลับไทย ที่โดนเอาเข้าไปในห้องตรวจ แต่ก็ผ่านไปด้วยดี จากนั้นเราก็เข้าไปในช่องเช็คอิน ตรงนี้ เราก็ลาเฉินเฉิน กับพี่เลี้ยงคนอื่น รายละเอียดการร่ำลา ขอเก็บไว้เป็นความลับ เพราะเป็นอันตรายต่อชีวิตของผมเองมากๆ
ตอนนี้พวกเราก็เข้าไปเช็คอิน จากนั้นก็เดินเข้าไปตามขั้นตอนเรื่อยๆ พอมาถึงตอนตรวจคนออกเมือง เราก็เช็คของๆเรา แล้วก็พบว่า ตั๋วเรา... หาย ซวยแว้ววววๆๆๆๆๆๆ เราก็เลยรีบวิ่งออกจากแถวออกไปหาข้างนอก แล้วก็ใช้ภาษามือบอกอาจารย์ว่า ตั๋วเราหาย พี่แอ๋วก็เลยเดินย้อนกลับมา ช่วยเราหา ถ้าใครอยากเห็นเราขาว(ซีด) คงจะเสียดายที่ตอนนั้นไม่ได้อยู่ดู ก้อด้วยความช่วยเหลือจากพี่แอ๋ว สุดท้ายเราก้อหาเจอ เราก็เลยเจอตั๋วในที่สุด เฮ้ออออ รอดตัวไป นึกว่า...จะไม่ได้กลับบ้าน ..ซะแล้ว
หลังจากเที่ยวบินอันยาวนาน(คงจะเดาได้ว่า ที่สนามบินพี่เอมก็หาตุ๊กตาแพนด้าคาบใบไผ่ไม่เจอ 555555555+) พวกเราก็กลับมาถึงไทย ลงจากเครื่องบินแล้ว พวกเราก็แยกกับเป็นสองกลุ่ม นั่งรถบัส เข้าไปในตัวตึก แล้วก็ หลงกับอาจารย์อีกจนได้ พวกเรารอ ร๊อ รอ กันก็ไม่เห็นพวกอาจารย์ เลยตัดสินใจเดินเข้าไปข้างในตัวตึก แล้วก็เจอ พ่อกับแม่ของโพ ซึ่งก็บอกว่า ยังไม่เห็นพวกอาจารย์เลย เราก็เลยตัดสินใจโทรหาอาจารย์สุวรรณ ก็ปรากฎว่า กลุ่มนั้นรออยู่ข้างในแล้ว พวกเราก็เลยเดินเข้าไปเจอ แล้วก็ไปรับสัมภาระด้วยกัน ตรงนี้ เราก็เจอ กลุ่ม อาจารย์ที่โรงเรียน (ไม่รู้เหมือนกันว่าเข้ามาได้ยังไง) ตรงนี้เราก็ทักทาย พูดคุยกันนิดหน่อย
แล้วก็เดินออกไปด้านหน้า ที่มีพวกนักข่าวรอถาคำถาม "พี่เบนซ์"อยู่ ส่วนคนอื่นทำหน้าที่เป็นตัวประกอบเฉยๆ พวกอาจารย์ และพี่แอ๋ว ก็ชิ่งกลับบ้านไปก่อน จริงๆแล้วพวกเราตั้งใจว่า หลังจากถ่ายรูปกันเสร็จ จะขอบคุณอาจารย์ เมื่อเป็นแบบนี้ พวกเราเลยใช้วิธีโทรไปขอบคุณ แล้วเปิด speaker ให้ทุกคนได้คุยพร้อมๆกัน แล้วก็ค่อยแยกย้ายกันกลับบ้าน
สุดท้ายนี้ ผมขอขอบคุณ
พ่อผู้ล่วงลับและแม่ที่รัก มีอะไรอยากจะขอบคุณมากเหลือเกิน
อาจารย์ ปิยพงษ์ อาจารย์สุวรรณ อาจารย์รัชภาคย์ พี่แอ๋ว ที่ไปจีนด้วยกัน และต้องทำงานหนักมาตลอดหลายวันที่ผ่านมา
อาจารย์ วุทธิพันธุ์ อาจารย์ปิยพงษ์ อาจารย์สุวรรณ อาจาร์ย์อนันตสิน อาจารย์สุจินต์ อาจารย์กุลพันธุ์ อาจารย์วิจิตร อาจารย์รัชภาคย์ ที่มาสอนและให้ความรู้พวกเรา
พี่แอ๋ว พี่เลี้ยงที่แสนดี ขอบคุณเรื่องตี๋วเป็นพิเศษ และขอบคุณที่ช่วยดูและพวกเรา ตั้งแต่ในค่าย 25 คน จนถึงค่าย 8 คน
อาจารย์สมชัย พี่นพดล พี่ชาคริต ถ้าไม่มีทั้งสามคน ผมคงจะไม่ได้แม้แต่จะเข้าค่าย สอวน
Prof. Yohanes Surya (President of the APhO)ที่ทำให้มีการแข่งขันดีๆแบบนี้ขึ้น
เฉินเฉิน Kyle พี่เลี้ยงและเจ้าหน้าที่ของ APhO ทุกคน ที่ทำให้งานออกมาได้ดีเหลือเกิน
ตัวแทนฟิสิกส์เอเชีย 7 คน และเด็กค่ายรอบ 15คน ทุกคน ที่ทำให้วันเวลา 1 ปีนี้มีคุณค่า
ผู้อ่านทุกท่าน รวมถึงขอโทษคนที่รออ่านด้วย ที่เอาลงมาให้อ่านช้า
ขอแสดงความยินดี กับ พี่เบนซ์ พี่แชมป์ พี่หมี โพ พี่ซูลู คนเก่งทั้ง 5 คน
ขอให้ได้เหรีญทองที่อิหร่านนะคับ
(ยกเว้นโพ ขอให้ได้เงิน คงจะรู้เหตุผลนะ 555)
ฟิสิกส์โอลิมปิก วิทยาศาสตร์โอลิมปิก ข้อสอบแข่งขัน ข้อสอบชิงทุน
