ขอบคุณอาจารย์ทุกท่านที่คอยดูแลอบรมสั่งสอน และให้คำแนะนำ ปรึกษา
ขอบคุณอาจารย์ที่ทุ่มเทแปลข้อสอบอย่างดี mod คะแนนของเด็กไทยทุกๆคนชึ้นมาจากเหว ที่ตกลงไปตอนทำข้อสอบ
ขอบคุณทุกๆกำลังใจที่มีให้
ยินดีกับทั้ง 5 คนที่ได้ไปต่อที่โครเอเชีย (ไปเจอน้องหมวยไต้หวัน)
ผมจะจำความผิดพลาดครั้งนี้เป็นบทเรียน และอาจจะพยายามไปอิสราเอลอีกครั้ง
ปล. ไดอารี่ กำลังเขียนอยู่ เดี๋ยวคงตามมาครับ
เป็นกำลังใจให้น้องเบน สู้ต่อไปครับ
ขอบคุณครับพี่ตั้ว แต่ทว่า ....ผมยังไม่ได้กลับบ้านเลยครับ ต้องมารบกวนอยู่กับอาโก
ปัญหาก็คือ แม้ผมจะเข้าบ้านได้บ้างบางเวลา โดยต้องผ่านการ์ดด่านต่างๆ แต่แม่บอกว่าอยู่แล้วไม่มีความปลอดภัยเลยครับ
ซอยทางเข้าบ้านก็กลายเป็นห้องอาบน้ำและห้องสุขาของผู้ชุมนุม ตกกลางคืน ก็มานั่งกินเหล้ากัน บนถนนก็กลายเป็นเต๊นท์ที่พัก ป้อมตำรวจหน้าปากซอยมันก็ยึดไปแล้ว
กฏหมายไม่สามารถบังคับใช้ได้ มีแต่กฏหมู่ ถ้ามีมิจฉาชีพทำร้ายผู้อยู่อาศัยภายในซอย ก็ไม่มีใครดูแลความปลอดภัยเราได้
ผู้ชุมนุมแดงจะฆ่าทหาร เขาบอกเป็นแดงเทียม แต่พอทหารจัดการเขา เขากลายเป็นแดงแท้ ผู้บริสุทธิ์ที่มาต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย เอาศพไปแห่ที่อนุสาวรีย์ประชาธิไตย
เขาตั้งป้อม ยังกะจะไปตั้งค่ายตีพม่า มีไม้แหลมมากมาย มียางรถยนต์
จะมีระเบิด มีอาวุธอะไรอีกบ้างก็ไม่รู้ ทุกวันต้องทนฟังเสียงปราศรัยด้วย
ขนาดโรงพยาบาล เขายังไปค้นได้ โดยที่ตำรวจ ทหารไม่อาจทำอะไร แล้วกับคนธรรมดาอย่างผมละครับ
วันหนึ่งผมได้ยินเสียงปราศรัย กล่าวว่าตึกเหล่านี้เป็นผลประโยชน์ของอำมาตย์ ถ้าเขาสลายการชุมนุม ผู้ชุมนุมก็อาจจะมาเผาทำลายห้างร้าน โรงแรม และตึกต่างๆเหล่านี้ เพื่อแก้แค้นพวกอำมาตย์ที่กดขี่เขา ผมก็...
ณ ตอนนี้ ผมอยากให้การชุมนุมเป็นเพียงเครื่องมือในการนำเสนอปัญหาต่างๆของรัฐบาล (ซึ่งมีอยู่จริง) ไม่ใช่เครื่องมือในการได้มาซึ่งความเปลี่ยนแปลง ขอให้เป็นกลไกอื่นตามระบอบประชาธิปไตย ที่ลิดรอนสิทธิเสรีภาพของผู้อื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มแดงหรือเหลือง เพื่อเป็นบรรทัดฐานการแก้ปัญหาที่ดีของสังคมครับ
หมายเหตุ ขอโทษครับที่ดูเหมือนจะนอกเรื่อง ผิดหัวข้อกระทู้ มันคือความรู้สึกของผมหลังจากมีวันเวลาดีๆที่ไต้หวันกับเพื่อนๆและอาจารย์ แล้วต้องกลับมาพบว่าสถานการณ์ในเมืองไทยไม่ดีขึ้นเลย ซ้ำยังแย่ลงด้วย
ฟิสิกส์โอลิมปิก วิทยาศาสตร์โอลิมปิก ข้อสอบแข่งขัน ข้อสอบชิงทุน
