next »

[f4]

หลังจาก Panel Dicussion ก็เป็น Problem of the Day II   

คำถามเป็นฟิสิกส์อีกแล้ว

โดยที่เขาให้นักเล่น YoYo ที่แสดงเมื่อคืนก่อนหน้านั้น มาแสดงให้ดูหน้าห้องอีกรอบ โดยเล่นท่าการทำให้ yoyo หมุนอยู่นิ่งๆ และแกนหมุนขนานกับพื้นและตั้งฉากกับพุงนักแสดง  จากนั้นก็ทำอะไรบางอย่างแล้วแกน yoyo ก็หมุนได้ในระนาบดิ่ง คือตัว yoyo ขณะที่ยังหมุนรอบแกนของตัวเองก็หมุนรอบเชือกในระนาบดิ่งด้วย (รู้เรื่องมั้ยนี่ ?!? อธิบายยากจัง  )

คำถามก็คือ
1. เขาทำอะไรกับ yoyo มันถึงเปลี่ยนแปลงได้แบบนั้น
2. จงอธิบายว่าทำไมมันถึงเป็นอย่างนั้น

(เข้าใจคำถามมั้ยนี่ ไว้มีเวลาจะพยายามเขียนอธิบายและวาดภาพประกอบให้ค่ะ)

จากนั้นก็ให้เวลานักเรียนประมาณ 10 นาทีในการเขียนตอบและส่งทันที

ข้างล่างเป็นภาพนักแสดง และคำถาม

[f4]

หลังจาก Problem of the Day II ก็เป็นการถ่ายรูปหมู่ทุกคนที่มาร่วมงานรวมทั้งเจ้าหน้าที่ พี่เลี้ยง ไม่รวมคนทำอาหารนะ

น่าจะมีประมาณเกือบ 400 คนที่ต้องมาถ่ายรูปร่วมกัน ลองนึกก็แล้วกันว่าคุณจะทำอย่างไร ถ้าคุณต้องเป็นคนต้อน 400 คนให้มารวมกัน

ข้างล่างเป็นรูปตอนพยายามจัด/ต้อน/อ้อนวอน/ไล่/ฯลฯ เราวิ่งขึ้นบรรไดตึกข้างๆ ไปแอบถ่ายมาให้ดู ขอโทษที่ไม่มีรูปตอนจัดคนเสร็จแล้วเพราะเราอยู่ในนั้นด้วย แหะๆ 

[f4]

วันพุธที่ 6 ส.ค. ภาคบ่าย-ดึกมาก

หลังถ่ายรูปหมู่เสร็จ ทุกคนก็ถูกต้อนให้ขึ้นรถบัสเพื่อออกเที่ยว เฮ 

นักเรียนกับObservers ได้ไปเที่ยวคนละที่กัน และพวก Nobel กับ Speakers ได้ไปเที่ยวอีกที่หนึ่ง นักเรียนเองก็ถูกแบ่งออกไปเที่ยวต่างกันสามเส้นทาง ไม่รู้นักเรียนไทยไปไหนกันบ้าง ยังไม่ได้ถามเลย เอาไว้ให้พวกเขาเข้ามาเล่าเองทีหลังละกัน ...

Observers ได้ไปเที่ยว Tanah Lot Temple ซึ่งเป็นวัดอายุมากกว่า 400 ปี สร้างอยู่บนเขาหินที่ยื่นออกไปในทะเล

รูปแรกเป็นเหล่า Observers (ที่มาสังเกตอย่างเดียวจริงๆ จะเข้าร่วมหรือไม่เข้าร่วมกิจกรรมอะไรเลยก็แล้วแต่คุณ ให้สังเกตอย่างเดียว นอกจากนั้นในหลายโอกาสก็ต้องเอาตัวรอดเอง ต้องคอยถามว่าจะมีอะไรต่อไป จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเรา ... ฯลฯ    แต่ก็สนุกดี ไม่ได้เลวร้ายมากหรอก เพียงแต่ว่างานนี้เขาให้ความสำคัญที่สุดต่อนักเรียน ซึ่งก็ดีมาก) 

รูปแรกเป็นเหล่า Observers ถ่ายตรงมุมที่เห็นวัดได้เต็มๆ และรูปที่สองเป็นวัดที่ไม่มีพวกเรายืนบัง 

[f4]

พวก Observer จึงรวมหัวกันจะเช่ารถออกไปเที่ยว ช้อปปิ้ง ว่ายน้ำ กิน ดื่ม เฮ     

1. ตกลงว่าได้ไปเที่ยวที่ไหนบ้างครับ 
2. อาจารย์นฤมล นักศึกษาปีหนึ่งฝากถามว่าสนุกหรือเปล่า   ส่วนนักศึกษาปีสามฝากบอกว่าอยากจะขอยืมเงินไปใช้กิจกรรมค่ายเสริมสร้างศักยภาพ

ตอบ 1. ตกลงพวกเราก็เช่ารถไปเที่ยวกันเองที่ Kuta Beach ซึ่งชายหาดหันหน้าไปทางตะวันตก เราจึงได้ไปดูพระอาทิตย์ตกกันที่นั่น ที่นี่เป็นหาดที่ยอดนิยมหาดหนึ่ง มากกว่าที่ที่เราได้พักเสียอีก คนเลยเยอะกว่า  บริเวณนั้นก็มีร้านขายของที่ระลึกแถมระทึกด้วย เพราะว่าทุกครั้งที่ต้องซื้อของก็ต้องต่อรองราคา Observer ที่เป็นคนอินโดบอกว่าให้ต่อรองเริ่มต้นที่ 40% ของราคาที่แม่ค้าพ่อค้าบอก เฮ้อ เหนื่อยจัง ไม่ชอบทำแบบนี้เลย หลายครั้งเลยต้องให้เพื่อนชาวอินโดช่วย ความจริงแล้วก็คล้ายๆ เมืองไทยนั่นแหละ เพียงแต่เราไม่ชอบน่ะ คิดว่าเด็กไทยที่มาคงเก่งกว่านะ    หลังจากซื้อของและชมพระอาทิตย์ตกจนหนำใจแล้วพวกเราก็ไปทานอาหารเย็นกันที่ร้านซีฟู้ด ซึ่งตั้งโต๊ะกันบนชายหาดเลย คล้ายๆ บ้านเรานั่นแหละ บางอย่างก็อร่อย หลายอย่างบ้านเราอร่อยมากกว่า

ตอบ 2. ขอบคุณมากค่ะนักศึกษาปีหนึ่ง คิดถึงเหมือนกัน โดยเฉพาะเวลาที่ต้องเรียนกับอ.ขวัญคนเดียว ขอบคุณนะป๊อกแป๊กที่ทำหน้าที่เขียนแทนให้น่ะ  สงสัยอาจารย์จะตกงานซะแล้ว 

ส่วนเจ้าพวกปีสามน่ะ ทำงานกันดีมาก ขอบคุณค่ะ เพียงแต่ว่าน่าสงสารเรื่องเงินที่จะยืม อาจารย์ไม่อยู่ให้ยืม อาจารย์ที่อยู่ก็หวังพึ่งไม่ได้ใช่มะ อิ อิ    ก็ลองไปยืมภาควิชาก็ละกันนะ อ.ขวัญจัดการให้ด้วยเด้อ 

ข้างล่างเป็นรูปพระอาทิตย์ตกที่ Kuta Beach

[neenee]

ได้อ่านซะที  รออ่านตั้งนานแล้วครับ  เห็นแต่รูปอาจารย์ไปเที่ยว อยากเห็นรูปเด็กๆ ไปเที่ยวด้วยครับ     
ได้ข่าวว่าเด็กๆ ยังไม่ได้ shopping เลย  จะมีโอกาสได้ไป shopping หรือเปล่าครับ  หรือว่าจะให้เพื่อนทางนี้เริ่มทำใจกับของฝากดี 

[phys_pucca]

วัดสวยจังครับ 

[f4]

นี่เป็นรูปหมู่นักเรียนไทย กับ Observer ไร้ประโยชน์ (ขาดปิงปองไปหนึ่งคน คงติดคุยกับสาวๆ อยู่ รู้สึกว่าจะป๊อปปูล่าพอสมควร อิ อิ  )

รูปนี้ถ่ายตอนที่เขากำลังพยายามต้อนคนไปถ่ายรูปหมู่กัน เราก็เลยชิงถ่ายหมู่กันเองก่อน

[f4]

ดูจากรูปข้างบนจะเห็นว่านักเรียนไทยทุกคนยังสดใสกันดีอยู่ คุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ไม่มีใครไม่สบายเป็นอะไรเลย ทุกคนสบายดี 

นักเรียนไทยเราหลายคนทำได้ดี โดยเฉพาะกล้าถาม ยกมือถามในห้องใหญ่ๆ ได้ และพูดได้ดีชัดเจน คำถามก็ดีด้วย

บางคนพยายามถามมากแต่ก็ยังไม่มีโอกาส อาจเป็นเพราะบางครั้งเขาให้เขียนลงในกระดาษแทนที่จะยกมือ และอีกอย่างคือนักเรียนที่เข้าร่วมมีแค่ประมาณ 15-20% เท่านั้นที่เป็นนักเรียนต่างชาติ นอกนั้นเป็นนักเรียนอินโดนีเซียหมดเลย เด็กที่ถูกเลือกให้ถามส่วนใหญ่จะเป็นนักเรียนอินโด

แต่นักเรียนไทยเราก็เก่งค่ะ เวลาพักทานอาหารว่าง บางทีก็ไม่ไปทาน ใช้เวลาวิ่งไปหา Speakers ทั้งหลาย เพื่อขอสัมภาษณ์ ซักถาม และ แน่นอน ขอลายเซ็น 

ตอนที่กำลังเขียนอยู่นี้ กำลังรอรวบรวมนักเรียนกันอยู่ พวกเราทั้งหมดจะเดินทางไปพบ Governer of Bali เพราะเขาเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารเย็นค่ำนี้ ทุกคนเลยถูกสั่งให้ใส่เสื่อบาติก ถ้าใครไม่มีก็ให้แต่งตัวให้เรียบร้อย ห้ามนุ่งยีนส์ เสื้อยืด รองเท้าแตะ

........... ที่เด็ดคือ ปิงปอง กับ น้องอร นึกว่าจะมี Cultural Exchange Performance ค่ำนี้ด้วย เลยใส่ชุดไทยกันเต็มยศ พอรู้ว่าไม่ใช่คืนนี้ก็ไม่กลับไปเปลี่ยนชุด ใส่ไปอย่างนั้นเลย สงสัยจะเด่นที่สุดในงาน เพราะชุดเราสวยกว่าบาติกเยอะมากๆๆๆๆๆๆ    เจ๋งจริงเด็กไทย กล้ามากเด็กๆ 

นี่คือรูปที่เพิ่งถ่ายเมื่อกี้สดๆ พี่ๆเจ้าหน้าที่ชาวอินโดที่อยู่ข้างๆ ก็เชียร์ให้ใส่ไปเลย ไม่ต้องไปเปลี่ยนชุด อิ อิ

[neenee]

การนำเสนอของนักเรียนไทยเป็นยังไงบ้างครับ  รออ่านอยู่ครับ  ขอดูรูปด้วยนะครับ 

[FictitiouZ]

กลุ่ม ปริยา ภัควัต อติพร กับ กิตติพันธ์ (+ เพื่อนชาวอินโดนีเซียอีกหนึ่งคน) ผ่านเข้ารอบ เป็น 1 ใน 4 (group) finalists จากประมาณ 60 กลุ่ม ที่ได้ไปพรีเซนท์ ครับ
รอฟังผลเช้าวันนี้ครับ
ส่วนดิษรินทร์ ได้รับคัดเลือก จากการตอบ questions of the day ได้ดีและถูกต้องตลอดสามวัน เป็น 1 ใน 3 (individual) finalists จาก 365 คน ไป ตอบคำถามตัดเชือกชิงชัย บนเวที กับอาจารย์ขาวอินโดนีเซีย สองท่าน ครับ
รอฟังผลเช้านี้เช่นกันครับ

[neenee]

ต้องแข่งกันอาจารย์ชาวอินโดนีเซียด้วยหรือครับ  นึกว่ามีแต่เด็กๆ แข่งกัน  แต่เก่งมากครับ

[ปิยพงษ์ - Head Admin]

ตัวแทนนักเรียนไทยและอาจารย์นฤมลกลับมาถึงประเทศไทยเรียบร้อยแล้วครับ มีอาจารย์พรรณี เพ็งเนตร กรุณาเป็นตัวแทนมูลนิธิสอวน.ไปรับที่สนามบิน

รอให้เด็ก ๆ หรืออาจารย์นฤมลมาเล่าเรื่องต่อครับ 

[MONKEIPHILIC]

แป้งขอเล่าบ้างแล้วกันนะคะ
แต่ว่าคงเล่าคร่าวๆไปก่อน ไว้เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพยายามหาเวลาว่าง(จากการนอน)มานั่งเล่าต่อ
ก็สรุปก็คือ กลุ่มของแป้ง+อร+พี่ป๊อป+พี่ปิง+ซุปไก่สกัด ได้ที่ 3
วันนี้ก็หลังจากเสร็จงานแล้ว ก็ได้เวลาร่ำลาเพื่อนๆ
มีคนร้องไห้ให้แป้งด้วย...55555555+แอบปลื้ม เพื่อนสนิทแป้งเอง
เล่นเอาแป้งน้ำตาจะไหลไปด้วย,,รู้สึกดีมากมาย
เพื่อนที่อินโดนีเซียดีมากๆ ยกเว้น เด็กชายไข่ไม่สด(นามแฝง)
เพื่อนๆต่างซื้อของให้ เพราะว่าไม่อยากถูกลืม
Roommate แป้งซื้อ dress สีฟ้าให้!!! แล้วแป้งจะใส่ได้ไหม!!!
แถมมีการบอกให้ถ่ายรูปไปให้ดูด้วย
Par ซื้อสร้อยให้ แล้วก็ให้ดอกกุหลาบสีแดงดอกใหญ่โต เท่าบ้านทรายทองมาก
ดีใจมากๆ
หลังจากนั้นพวกเราก็ไปชอปปิ้งกัน ทุกคนพยายามใช้เงินให้หมด
เพราะว่าเวลาแลกคืนแล้วค่าเงินมันลดลงอย่างน่าตกใจ
ดังนั้นกระเป๋าของพวกเราเกือบทุกคนจึงน้ำหนักเกิน ยกเว้นของวีวี่และพี่ป๊อป
หลังจากซื้อของที่แรก พวกเราก็ไปต่อกันที่คาร์ฟูร์ แวะกินข้าวกลางวันที่ KFC
แล้วแป้งกับพี่ปิงปองก็ขึ้นไปผลาญเงินกับขนมที่คิดว่าอร่อย แต่หลังจากลองแกะกินไปหนึ่งห่อ แล้วก็ผิดหวังอย่างแรง..
พี่ปิงปองกับแป้งจึงพยายามชักชวนให้คนอื่นลอง...และเหยื่อรายแรกก็คือพี่ป๊อปนั้นเอง
พอขึ้นรถพี่ปิงก็แบ่งลาซานญ่าให้กิน พี่ปิงปองเริ่มประเดิม ตามด้วยแป้ง และคนอื่นๆต่อไป
กินกันแหลกลาญมากๆ (แต่เมื่อกี้ชั่งน้ำหนัก ปรากฏว่าลดไป 4 กิโลกรัม ว่าฮ่าฮ่า,,บอกพี่ป๊อป พี่ป๊อปบอกว่าดีใจด้วย55+)
แล้วพวกเราก็ไป check in กัน,,และแล้วก็ถึงเวลาจัดการกับกระเป๋า เพื่อให้น้ำหนักกระเป๋าไม่เกิน
กระเป๋าแป้งปิดไม่ลง ต้องอาศัยน้ำหนักอาจารย์นฤมล...555555555+กระเป๋าบุบเลย..ฮ่าฮ่า ล้อเล่นนะคะอาจารย์
หลังจากนั้นก็ขึ้นเครื่องบิน ได้ดู กังฟูแพนด้า,,ฝรั่งที่นั่งข้างหน้าต่าง เปิดหน้าต่างได้ใจสุดๆ
แสงแสบตามาก ต้องอาศัยเอาพี่ป๊อปบัง..5555+
ขณะอยู่บนเครื่องบิน พวกเราก็ยังพยายามจะถ่ายรูปกัน โดยใช้ MacBook ของวีวี่ ถ่ายกันอย่างเมามัน
กลับมาครั้งนี้เด็กไทยทุกคนบ้ากล้องขึ้นเป็นกอง
หลังจากที่ตอนแรกมีคนบ้ากล้องอยู่แค่ไม่กี่คน..55+
-------------
ก็วันนี้เล่าของวันนี้ก่อน แล้วพรุ่งนี้จะมาอัพใหม่ ตอนนี้ขอไปลงรูปใน Hi5 ก่อนนะคะ:D

[Great]

...
ก็วันนี้เล่าของวันนี้ก่อน แล้วพรุ่งนี้จะมาอัพใหม่ ตอนนี้ขอไปลงรูปใน Hi5 ก่อนนะคะ:D

ขอตามไปดูด่วน 

[FictitiouZ]

ไหน ๆ ก็พูดค้างไว้แล้ว
แจ้งผลแล้วกันนะครับ
กลุ่ม 49 ของ ปริยา กิตติพันธ์ อติพร กับ ภควัต ได้เหรียญทองแดงครับ
(มี honourary mention, bronze medalist, silver, + gold)
ส่วน ดิษรินทร์ ได้ เหรียญทองแดง เช่นกัน จากการตอบคำถามบนเวที ครับ

และที่ถามว่าต้องตอบแข่งกับอาจารย์อินโดนีเซีย ไม่ใช่นะครับ
อาจารย์สองท่านถาม นักเรียนสามคนตอบ ครับ